قدس آنلاین:  ابتدای ورودی شهر گناباد مرقدی برپاست که متعلق است به مبارزی نامدار که بیشتر سال‌های زندگی‌اش را صرف مبارزه با استبداد رضاخانی و پهلوی کرد. بهلول را نه در گناباد بلکه که تمام ایران می‌شناسند. عالم و زاهدی که مبارزاتش علیه استبداد زبانزد است. محال است ۲۱ تیر هر سال فرابرسد و کسی از سردمدار حرکتی اسلامی که حجاب و عفاف را ۸۵ سال پیش فریاد زد یادی نکند. نزدیک به یک قرن است که از آن منبر معروف بهلول گنابادی در مسجد گوهرشاد می‌گذرد. مردم که خونشان از استبداد رضاشاهی به جوش آمده بود در جوار امام رضا(ع) پای منبر علما بست نشستند تا صدایشان به همه کشور و کل دنیا برسد. آن‌ها آزادی رضاخانی را نمی‌خواستند، خواسته‌شان عمل به قرآن و سیره ائمه(ع) بود نه پیاده کردن افکار غرب‌زده پهلوی. می‌خواستند به هر قیمتی از عفت و حجاب ناموسشان دفاع کنند حتی به قیمت از دست دادن جانشان.

منبر علما، روشنگر راه آن‌ها در این اجتماع شد. سخنرانی آتشین بهلول گنابادی پرده از افکار پلید رضاخان و عمالش برداشت. نزدیکان به حکومت از سرایت حرکت مردم مشهد به شهرهای دیگر احساس خطری عجیب داشتند. دستور آتش از بالا صادر شد و جنازه روی جنازه افتاد.

۲۱ تیر ۱۳۱۴ که خورشید غروب کرد جنازه هزاران زائر امام مهربانی مدافع حجاب، کامیون کامیون از مسجد گوهرشاد خارج شد. جنازه‌هایی که تاکنون خانواده خیلی از آن‌ها از سرنوشتشان بی‌خبرند.

ثمره روشنگری‌های شیخ بهلول و خون‌های ریخته شده در گوهرشاد به حفظ ناموس ایران و ایرانی انجامید. ناموسی که خون‌ها برای حفظش ریخته شد تا عفاف و حجابش حفظ شود. اکنون نیز داستان همان است. شاید افکاری به دنبال انحراف مسیر عفاف و حجاب باشند و ایده‌های رضاخانی را دنبال کنند اما یادآوری این موضوع شاید لازم باشد که هنوز بهلول‌ها در کشور نفس می‌کشند و لازم باشد تا پای جان خواهند ایستاد تا پرچم عفاف و حجاب همچنان استوار باقی بماند.